U okviru Konjičkog kulturnog ljeta 2017, u četvrtak 24. augusta u 20.00 u galeriji Narodnog univerziteta Konjic je upriličena “Noć divanske poezije” u organizaciji Fondacije “Baština duhovnosti” iz Mostara i Centra za kulturu Narodnog univerziteta Konjic. Ispred organizatora se obratit mr. Amar Imamović direktor Fondacije “Baština duhovnosti”. O poeziji su govorili najrelevantnija imena, kada je riječ o divanskoj i sufijskoj poeziji: dr. Amina Šiljak-Jesenković naučni saradnik na Orijentalnom institutu u Sarajevu, doc. dr. Munir Drkić profesor na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Sarajevu na katedri za perzijski jezik, doc. dr. Sedad Dizdarević vanredni profeso na Islamskom pedagoškom fakultetu u Zenici, doc. dr. Elvir Musić istraživač i autor iz Tuzle. Stihove je govorila glumica Irma Alimanović.
Moderator ove predivne večeri je bio mr. Benjamin Mušinović.
Divanska poezija je tačno definisana forma koje su se pridržavali svi koji su joj pripadali. Divansko pjesništvo počiva na bejtu (distihu) koji je zasebna sadržajna cjelina, poruka, pa se može izlučiti iz pjesme, a da sadrži svoj smisao i značenje i da ne naruši arhitektoniku cjeline. Divan-zbirka te poezije je komponiran po određenim uzusima i zadatim vrstama. Za divansku poeziju karakteristično je da je to stvaralaštvo visoko intelektualnih krugova i da je njima namijenjeno. Ta poezija puna je arapskih i perzijskih termina i fraza, likova iz tih tradicija, te simbola iz predislamske i islamske epohe. Stoga je ona, uz vrlo strogu unaprijed određenu formu, metarimu, stavljala pred autora i druge teške zahtjeve, ali isto tako i pred čitaoca. U divanskoj poeziji najčešće su zastupljene duhovne teme, ljubav prema Uzvišenoj Istini, opis stanja i postaja koje duhovni putnik prolazi.
Najveći predstavnik divanske poezije je svakako Hafiz Širazi. Naš poznati putopisac iz Konjica Zuko Džumhur u eseju pod naslovom “Na grobu Hafizovom” pišući o svom doživljaju ovog vanvremenog pjesnika ljubavi kaže:
“Širaz je poput tolikih gradova na istoku grad hodočašća. Ovamo dolaze svi koji vole poeziju i poštuju pjesnike. Širaz je sveti grad perzijske kulture i perzijske riječi. Ovdje su živjeli i ovdje su sahranjeni najveći iranski pesnici. Kao što se u drugim gradovima odlazi na grob Neznanog junaka , raznih vladara, generala i junaka da se polože vijenci i cvijeće, tako se u Širazu pohode grobovi pjesnika.
Stojeći skrušeno pred ovim časnim grobom koji je više ličio na cvijećem ukrašenu, bogatu svadbenu trpezu, nego na vječno prebivalište jednog velikog pjesnika, sjetih se Sremske Kamenice, Dunava, lađa koje vuku šlepove i čika-Jove Zmaja. Setih se čika-Jovinih stihova posvećenih Hafizu. Tu Zmajevu pjesmu naučio sam napamet još u gimnaziji. Bilo mi je pravo zadovoljstvo da ih ovdje na Hafizovom grobu napišem na jednom komadiću hartije:
Ubrao sam jednu veliku žutu ružu u vrtu, uvio je u papir na kome sam napisao stihove i položio veliki žuti cvijet na grob pjesnika kome se Zmaj toliko divio. Učinio sam to u Zmajevo ime.”
Opširan izvještaj s “Noći divanske poezije” je priredio i objavio časopis Stav što koji se može pročitati na sljedećim fotografima:
