Filozofija u svojoj primarnoj zadaći i definiciji, bar kada govorimo o klasičnoj islamskoj filozofiji, prije svega se zanima za sāmu egzistenciju (postojanje) i njene osnovne karakteristike i stanja i zakonitosti kojima je ona podložna, bilo da je to egzistent apsolutno – a primarno je to predmet filozofije – ili ograničena pojedinačna egzistencija – i to je njeno sekundarno zanimanje. Ustvari, u tome i leži veličina filozofije, odnosno u njenoj osnovnoj temi zanimanja. Upravo stoga filozofiju u tradicionalnim tekstovima nazivaju još i uzvišena nauka ili mudrost ili majkom nauka.
Dakle, filozofija dokazuje ili odbacuje postojanje određenog vida egzistencije i time priprema teren za istraživačke djelatnosti drugih nauka. Filozofijom se dolazi do mjerila za raspoznavanje i razlikovanje zbilja od uobrazilja. Drugim riječima rečeno, filozofija dokazuje postojanje egzistencije kojom se druge nauke bave. Tako filozofija nema potrebu za drugim naukama, dok druge nauke imaju potrebu za filozofijom, prije svega da
im dokaže predmet njihovog zanimanja i što je pritom još veoma važno da dokaže potvrdne principe tih nauka.
Kada govorimo o dokazima postojanja duše, oni se dijele na dvije grupe: dokazi koji općenito dokazuju postojanje duše i dokazi koji su ograničeni na dokazivanje postojanja čovjekove duše.
[tags]