Dvadeseti broj Žive baštine otvaramo radom Williama C. Chitticka, svjetski proslavljenog mislioca a dobro poznatog i našoj naučnoj i čitalačkoj javnosti, o osnovnim filozofskim pojmovima. Riječ je o poglavlju iz njegove knjige The Heart of Islamic Philosophy, čija je namjera prikazati značenje i upotrebu dijela osnovne terminologije iz islamske filozofije. Autorova nakana ovdje jest postepeno upoznati čitaoce s određenim pojmovima i navesti neke primjere njihove upotrebe u filozofskoj tradiciji. Ovaj prijevod za nas je veoma značajan jer dolazi u vrijeme kad standardiziramo filozofske pojmove koji u naš jezik ulaze kroz prijevode djela s perzijskog i arapskog jezika.
Bajram Dizdarević potpisuje rad “Odnos prema tradiciji kao odnos prema sveukupnosti bivstvujućeg” u kojem promišlja o onome što muslimansku tradiciju čini specifičnom i integrativnom ili, prema riječima autora: “Ono što je signifikantno za muslimansku tradiciju, što je boji i umnogome predisponira, jest njezina uronjenost u tevhid, Božiju jednost (waḥdah), koncept toliko snažan i integrativan da sve djeliće muslimanske kulture i civilizacije saobražava i u svijetu pozicionira.” Nasuprot njoj danas stoji zapadnjačka civilizacija kao dominantna, čija je esencijalna nit dezintegrativnost.
Još jednom na stranicama Žive baštine zaranjamo u bezobalno more Rumijeve misli. Ovaj put nas na to putovanje vodi Sabaheta Gačanin, naučna savjetnica za perzijski jezik i književnost s Orijentalnog instituta Univerziteta u Sarajevu, radom koji otvara još jednu stranicu knjige o ljubavi kod Mevlane Dželaluddina Rumija čiji se kraj ne nazire. Ljubav je toliko dominantna u Rumijevoj misli da se s pravom za njega kaže da je sufija mezheba ljubavi.
Neumorni Hamza Halitović obogatio je ovaj broj još jednim vrijednim klasičnim djelom iz islamske tradicije, ovaj put iz pera Abdurrahmana Džamija, najznačajnijeg perzijskog pjesnika, učenjaka i sufije iz petnaestog stoljeća. Džami spada u odabranu grupu velikih perzijskih pjesnika ili, kako ih nazivaju, “sedam sjajnih zvijezda na nebu perzijske poezije”. U svjetlu tradicije koju je uspostavio Poslanik, s.a.v.a., Džami je priredio Erbein, odnosno četrdeset hadisa, koji se u njegovom odabiru odnose na islamsku etiku. Posebnost ovog djela je u tome što je Džami poslije navođenja svakog hadisa ispjevao stihove u kojima meditira o njihovom značenju, čime se ovo djelo ubraja u jedno od važnijih Džamijevih poetskih ostvarenja.
Ovaj broj zaključujemo radom Amire Trnka-Unuzović, docentice na Fakultetu islamskih nauka u Sarajevu, koji govori o različitim tipovima akuzativa u arapskom jeziku, terminološkom definiranju apsolutnog objekta te o klasifikaciji koja nas uvodi u detaljniji prikaz ovog tipa objekta. Rad također donosi semantičku analizu određenih kur'anskih ajeta zasnovanu na sintaksičkom prepoznavanju ovog objekta te na značenju koje on unosi u semantiku rečenice.
[tags]